خلاقیتِ پنهان در سادگی

حالا که صحبت از مینیمالیسم شد، بگذارید کمی بحث را ادامه دهیم.

یکی از اصول مینیمالیسم این است که به‌جای خرید ابزارها و لوازم گوناگون، از همان وسایل قدیمی که داریم، برای رفع نیازهای جدید استفاده‌های خلاقانه کنیم.

چند سالی می‌شود که این شیوه را در حد توانم امتحان و اجرا می‌کنم و از نتایج آن بسیار راضی هستم. اگر فرصتش را داشته باشم، دوست دارم اینجا هم از مینیمالیسم و شیوه‌های آن بیشتر بنویسم و یاد بگیرم. سال 1402 را هم از همین الان سال مینیمال‌تر شدن اعلام می‌کنم! :)

البته تمایلات مینیمالیستی من کمی افراطی است و شاید هیچ‌وقت هم به حد مورد انتظارم نرسم؛ جایی که در آن کل لوازم زندگی‌ام در یک چمدان کوچک جا شود و برای رفتن از جایی به جای دیگر، اسیرِ اشیا و وابستۀ امکانات به ظاهر ضروری نباشم.

شما هم اگر این متن را می‌خوانید و از مینیمالیست‌ها ترسیده‌اید، باید بگویم که همۀ مینیمالیست‌ها مثل من افراطی نیستند و درواقع هرکسی می‌تواند به سبک خودش مینیمالیسم را کم‌کم‌ در زندگی‌اش بگنجاند.

خانه‌های ما امروز به قدر کافی کوچک هستند. کاش با وسایل اضافی و اغلب دکوری و به‌دردنخور، فضای محدودی را که برای زیستن و نفس کشیدن داریم، محدودتر نکنیم!

پ.ن:

1.

«هانس ماگنوس انسنس برگر» نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار آلمانی، در مقالۀ چهارم کتاب «در ستایش بیسوادی» به 6 موهبتی اشاره کرده که در دنیای مدرن امروز بسیار کمیاب هستند و نمی‌توان آنها را از هیچ فروشگاه بخر و ببری تهیه کرد. یکی از این نعمت‌ها «جا» است. او می‌گوید:

تراکم را به معنای مجازی آن در همه جا می‌بینیم: در اجاره‌های بالارفته، در کمبود مسکن، در اتوبوس‌ها و قطارهای انباشتۀ شهری، ازدحام پیاده‌روها و استخرهای عمومی، شهربازی‌ها، پارک‌ها و کانون‌های گردشگری.

این همه صف و ازدحام که از تنگنای لوازم و ضروریات زندگی حکایت دارد، اوقات فراغت را هم تلف می‌کند. کسی که بتواند از این زندگی قفس‌وار بگریزد، زندگی تجمل‌آمیزی دارد. البته لازمۀ این کار آن است که راهِ خود را از میان کوهی از کالا باز کنی. بیشتر آپارتمان‌ها خودبه‌خود کوچک‌اند، ولی همان را هم پر از میز و مبل، اثاثیه، کاسه و بشقاب و رخت و لباس کرده‌اند.

چیزی که کم است، همان جای کافی و باز است؛ آنقدر که بتوانی راه بروی بدون اینکه چیزی جلوی دست و بالت بیاید.

امروز اتاقی تجمل‌آمیز است که خالی و خلوت باشد.

توصیه می‌کنم مقالات کتاب در ستایش بیسوادی را که نشر ماهی با ترجمۀ فوق‌العادۀ محمود حدادی منتشر کرده است، بخوانید. کتابی خوش‌خوان و کم‌حجم در قطع پالتویی است.

2.

واقعاً مسئلۀ کمبود جا و خوردن به آدم‌ها، ماشین‌ها و اشیاء در هنگام راه رفتن، مخصوصاً در کلان‌شهرها، به معضلی جدی تبدیل شده. حداقل کاری که می‌توانیم بکنیم این است که خانه و محل زندگی‌مان را تا حد امکان خلوت نگه داریم تا ذهنمان کمی به آرامش برسد.

برچسب‌ها: مینیمالیسم, در ستایش بیسوادی, قفسه کتاب

+  سه شنبه بیست و پنجم بهمن ۱۴۰۱ساعت 18:11   ماهی سیاه کوچولو  |