حسادت مسخره

حسادت زنانه، از مسخره ترین انواع حسادت هاست.

انسان را کور، کر و لال می کند و اجازه نمی دهد کار درست را انجام دهد؛ کار درستی که شاید زندگی دو نفر را بتواند نجات بدهد.

این حس مسخره از کجا ناشی می شود؟ تا کجا قرار است ادامه داشته باشد؟ تا وقتی که نوعِ زن را به نابودی و قهقرا بکشاند؟ اصلا کاری که در ذهن دارم، درست است؟ نتیجه اش چه خواهد شد؟ چرا باید یک عاطفۀ قوی بدون هیچ دلیلی بمیرد؟

چه کار می توانم برای زنده ماندن این عاطفه بکنم؟

اصلا من باید کاری انجام بدهم؟

جای من در این بازی کجاست؟

آیا واقعا قصد کمک دارم؟ بعداً پشیمان نخواهم شد؟

آیا باید به بعداً هم فکر کرد؟

چرا کمک کردن به آدم ها اینقدر برایم سخت شده؟ این عاطفه است که مانعم شده یا حسادت؟