این هم از این

نمی دانم این روزها من زودرنج تر شده ام، یا نیروی اطرافیانم برای رنجاندنم زیادتر شده.

تا جایی که یادم می آید، همیشه سعی کرده ام با آدم های پیرامونم مدارا کنم، بیشتر هم به خاطر خودم، تا تنش غیر ضروری ای ایجاد نشود و بتوانم ذهن و روح آرام تری داشته باشم.

این روزها هم با این که همان روال قدیمی ام را حفظ کرده ام، بیشتر از گذشته می رنجم. لیست سیاه آدم های زندگی ام با سرعت بیشتری در حال پر شدن است؛ آدم هایی در این لیست هستند که چوب خطشان پر شده و تمام کوپن هایشان پیش من سوخته و فاقد اعتبار است...

پ.ن:

وقتی فکر می کنیم که در حال مدیریت حرفه ای روابطمان با آدم ها هستیم، اتفاقی می افتد که به یادمان می آورد دنیا چندان جای قابل مدیریتی نیست.