تاوان استقلال

1.

عاملی که بیش از هر چیز دیگر به اکثر دوندگان انگیزه می دهد هدف شخصی است: برای نمونه، رسیدن به یک حدنصاب تازه و شکستن رکورد خود. ... نکتۀ مهم این است که آیا می توانم از دیروز بهتر باشم یا نه. در دوهای استقامت تنها رقیبی که باید بر آن غلبه کرد، خود است؛ کسی که قبلاً بوده اید.

2.

من از آن آدم هایی هستم که تنهایی را دوست دارند. صریح تر بگویم: من تنهایی را رنج آور نمی دانم. هر روز یکی دو ساعت از وقتم صرف دویدن می شود، بی آنکه کلمه ای با کسی حرف بزنم، و چهار پنج ساعت را نیز پشت میز تحریرم می گذرانم و هیچ یک از این دو کار نه برایم دشوار است و نه کسالت بار. از همان نوجوانی گرایش به گوشه نشینی داشتم؛ زمانی که اگر قرار به انتخاب کردن بود، ترجیح می دادم کتاب بخوانم و یا به موسیقی گوش کنم تا آن که با کسی همراه شوم. همیشه به فکر کارهایی بودم که تنهایی انجامشان بدهم.

3.

لطمۀ روحی تاوانی است که هرشخص باید بابت استقلال خود بپردازد.

4.

حس تک افتادگی در پاره ای مواقع می تواند مثل اسیدی که از محفظه اش بیرون ریخته باشد، جان آدمی را ذره ذره پنهانی بخورد و نابود سازد.

5.

یکی از تخصص های من رها کردن افکار است؛ مهارتی است که با پا گذاشتن به سن فراگرفته ام.

از کتاب:

از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنم