خانه به دوش

در ایران، داشتنِ جایی که فقط و فقط و فقط مالِ خودت باشد، خودت را قرنطینه کنی، کتاب بخوانی، فیلم ببینی و با خودت حسابی خلوت کنی چقدر سخت است.

محقق شدن این آرزو برای خیلی هایی که می خواهند خودشان و بدون زد و بند و کثافت کاری به استقلال مالی و روحی برسند، اگر محال نباشد، مقارن با روزهای پیری شان می شود که داشتن و نداشتن خیلی چیزها برایشان علی السویه شده.

پ.ن:

امروز که در دست توام مرحمتی کن

فردا که شوم خاک چه سود اشک ندامت (حافظ)